سفید کردن دندان – درمان ها و اثرات سفید کننده
رویکردهای درمانی مختلفی به خصوص برای مشکلات زیبایی ناشی از تغییر رنگ دندان در ناحیه قدامی وجود دارد. علاوه بر روکش های غیر مستقیم و روکش های لمینت چینی، لمینت های کامپوزیت مستقیم نیز در این درمان ها قرار می گیرند. با این حال، سیستم های سفید کننده دندان در مقایسه با ونیرهای کامپوزیت یا چینی به عنوان روشی کمتر تهاجمی به نظر می رسد و اغلب در زیبایی ناحیه قدامی استفاده می شود. تاریخچه سیستم های سفید کننده دندان که در 10 سال اخیر به سرعت در حال توسعه بوده است، بر اساس چندین سال است. اولین تکنیکی که شرح داده شد برای دندان های دویتال اعمال شد و در نیمه دوم قرن نوزدهم منتشر شد. سیستم های سفید کننده دندانی که توسعه یافته و به امروز رسیده اند، هنوز در ذهن ها علامت سوال ایجاد می کنند. می‌توانیم سؤالات بیماران در مورد درمان بلیچینگ را در چهار گروه جمع‌آوری کنیم.
1. آیا درمان سفید کننده برای دندان ضرری دارد؟
2. آیا درمان سفید کننده به سایر ترمیم های دهان آسیب می رساند؟
3. سمیت درمان سفید کننده چیست؟
4. درمان سفید کننده چقدر طول می کشد؟
تاثیر درمان سفید کننده بر روی دندان ها
با توجه به مطالعات انجام شده می توان گفت که بسیاری از دندان ها را می توان با موفقیت سفید کرد. درمان بلیچینگ شامل تبدیل اتم های کربن رنگدانه شده در ساختار دندان به زنجیره های کربنی رنگ روشن تر پراکسید است که با آزاد شدن اکسیژن فعال تجزیه می شود. تأثیر درمان سفیدکننده بر مینای دندان در مطالعات مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. در یک مطالعه ارزیابی ساختار توپوگرافی مینای دندان در معرض 15% پراکسید کاربامید با استفاده از میکروسکوپ الکترونی به مدت 15 ساعت در روز، تغییرات قابل توجهی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. این به از دست دادن کلسیم نسبت داده شده است. در یک مطالعه بالینی که در سال 1998 انجام شد (14 روز، 35 دقیقه در روز با 35 درصد پراکسید کاربامید)، امکان ترمیم تخریب پس از 20 روز وجود نداشت. پس از آن، در مطالعه ای که در سال 2000 انجام شد، زمانی که پراکسید کاربامید 35 درصد با غلظت های 10 و 16 درصد مقایسه شد، در غلظت 35 درصد تغییر روی مینای دندان مشخص شد، در حالی که در غلظت های 10 و 16 درصد تغییری مشاهده نشد.
تاثیر درمان سفید کننده بر ترمیم ها
در مطالعه ای که در سال 1994 انجام شد، تأکید شد که مواد سفید کننده کم یا بدون تأثیر بر ترمیم ها یا بدون تأثیر هستند. اما مشخص شده است که سمان گلاس آینومر به دلیل آزاد شدن اکسیژن حتی برای مدت کوتاهی باعث افزایش حلالیت و کاهش استحکام پیوند بین پرکننده های کامپوزیت و مینای دندان می شود. به همین دلیل به تعویق انداختن تولید پرکننده کامپوزیت به مدت یک هفته مشکل را برطرف می کند. مشخص شده است که مواد سفید کننده هیچ تاثیری روی پرسلن ندارند.
سمیت مواد سفید کننده
در نتیجه بسیاری از مطالعات، هیچ اثر تهدیدکننده‌ای در طی درمان‌های کوتاه‌مدت بلیچینگ که مطابق با دستورالعمل‌های سازنده انجام می‌شود، وجود ندارد. اما اگر طبق قوانین تعیین شده توسط سازنده استفاده نشود، در صورت نادیده گرفتن احتیاط ها یا هشدارهای دندانپزشک، ایجاد سمیت و آسیب به بافت های سخت و نرم در استفاده طولانی مدت مانند ماه ها یا حتی سال ها اجتناب ناپذیر می شود. .
پایداری درمان سفید کننده
سوال دیگر در مورد درمان سفید کننده، پایداری آن است. با این حال، این موضوع نامشخص ترین جنبه درمان سفید کننده است. برای تعیین زمان یا تخمین ماندگاری آن باید عوامل زیادی را در نظر گرفت. اینها،
-
- عوامل ایجاد رنگ
-
- درجه رنگ
-
- رژیم غذایی بیمار
-
- سیگار کشیدن بیمار
-
- می توانیم آن را به عنوان سن بیمار درج کنیم.
در بررسی انجام شده در سال 1999 در این مورد، در ارزیابی 23 بیمار 23 سال پس از درمان سفید کردن، تغییر بسیار کمی در رنگ دندان در 62 درصد آنها مشاهده شد و در بقیه تغییری در رنگ دندان مشاهده نشد. در مطالعه دیگری که در سال 2002 انجام شد، پس از 6 هفته درمان بلیچینگ، 10 سال بعد هیچ تغییر رنگی در 43 درصد از بیماران در گروه شاهد مشاهده نشد.
در نتیجه سیستم های سفید کننده دندان بخشی از دندانپزشکی امروزی است و توسط بسیاری از پزشکان استفاده می شود. با این حال، هنگام تصمیم گیری در مورد درمان سفید کننده، مناسب بودن آن برای بیمار، باید مزایا و معایب آن را ارزیابی کرد. مطالعات بر روی محصولات سفید کننده و تکنیک های توسعه یافته رضایت بیمار را افزایش می دهد و نتایج بهتر و طولانی مدت را ارائه می دهد.
