طراحی لبخند – طراحی لبخند زیبایی

طراحی لبخند علمی است که با به کارگیری دندانپزشکی و هنر در کنار هم لبخند ایده آلی را برای شما به ارمغان می آورد. او قصد دارد با ترکیب سلامت و زیبایی شناسی لبخند بزند.

ترازوهای در نظر گرفته شده در طرح لبخند

1. تقارن افقی: اگر یک خط افقی خیالی بین دو مردمک بکشیم، این خط در حالت ایده آل باید موازی خط افقی باشد که بین انتهای تیز نیش ها می کشیم.

2. تقارن عمودی: بیایید یک خط خیالی را تصور کنیم که درست از وسط صورت ما می گذرد. این خط باید از وسط چشم، بینی و چانه ما عبور کند. در حالت ایده آل، این خط باید از بین دندان های ثنایای مرکزی که به آن خط وسط نیز می گوییم عبور کند و دندان های ثنایای مرکزی باید تصویر آینه ای از یکدیگر باشند.

3.خط خنده: بیایید یک انحنای خیالی را تصور کنیم که از ثنایای دندان های بالایی عبور می کند. بیایید این منحنی را با لب پایین مقایسه کنیم. این ایده آل است که منحنی لبخند سازگار با لب پایین را روی دندان ها تشکیل دهید. این ویژگی برای لبخند مانند جوانان بسیار ضروری است.

4. عرض لبخند: در حالت ایده آل، در یک لبخند پهن، دندان های بین دندان آسیاب اول و دندان های آسیاب دیگر قابل مشاهده هستند. با این حال، اگر یک لبخند باریک درگیر باشد، تنها شش دندان بین دندان نیش باید قابل مشاهده باشد.

5. خط لثه: اگر یک منحنی خیالی روی بالای دندان های بالایی کشیده شود، در حالت ایده آل فقط صورتی های مثلثی بین دندان ها باید قابل مشاهده باشد.

6. نسبت طلایی: این نسبت بسیار خاص بر اساس مقایسه عرض هر دندان قدامی با طرف آن در یک ضریب است.

7. نسبت دندان به خودی خود: در حالت ایده آل، عرض یک دندان 80 درصد طول آن باشد. در برخی افراد، این نسبت به 1:1 نزدیک می شود، زیرا دندان ها فرسوده می شوند و دندان های ثنایا مانند مربع به نظر می رسند. این نسبت به ما این امکان را می دهد که میزان ساییده شدن دندان ها را در طول زمان اندازه گیری کنیم و در ترمیم دندان های قدامی به لبخند کامل دست یابیم.

8. Embrasures: فضاهای مثلثی شکل در انتهای دندان های ثنایا هستند. بدون امبراژورها، دندان ها مانند کلیدهای پیانو به نظر می رسند و به ما شخصیت نمی دهند. در حالت ایده آل، برآمدگی ها در ثنایای مرکزی باریک ترین و در دندان های ثنایای جانبی پهن تر هستند. و یک ایده آل این است که آغوش زنان گردتر از مردان باشد.